Myofasciale meridianen, training, compensatie, kreupel: Hoe werkt het?

Dit is het verhaal van hoe ik ondervond hoe compensatie op myofasciale meridianen werkt. En extreem pijnlijk kan zijn! 

Het verhaal

Een paar maanden geleden ben ik begonnen met dansen. Samen met een vriendin. In de sportschool. Onze keuze viel op twee danslessen: Zumba (Latino achtergrond) en Body Jam (Hip-Hop – Street Dance). Bij beide gaat de muziek aan en beweeg je 

een uur lang. Heerlijk! Onder de motiverende kreten van dol enthousiaste instructeurs ging ik 3 keer per week sporten. Ik begon steeds beter te bewegen, kon de pasjes steeds beter 

onthouden en ik begon er zelfs lol in te krijgen. Het dansen zelf kon allemaal wel wat strakker  (met name bij Hip Hop) en ik merkte dat ik telkens met mijn linkerkant een halve seconde trager was dan met mijn rechterkant. Ik schreef het aan het feit dat ik rechtshandig ben en dacht er niet verder bij na.

Afgelopen zondag was het weer Body Jam tijd. Na een heftige workout met veel sprongen en beenwerk ging ik moe, maar voldaan, naar huis. De dag erna had ik wel wat zware benen, maar ik kwam de dag door. Maandagavond ging ik naar mijn Zumba les. Die was ook pittig maar heerlijk! Ik maakte nog een grapje met de instructrice dat het inderdaad wel aanpoten was, maar dat ik het heel leuk vond. Ik kwam thuis, keek nog wat op mijn telefoon terwijl ik op de

 bank zat en toen kwam het: binnen 2 seconden zat mijn nek vast. Spierpijn links en rechts, continu pijn, borstbeen vast en benauwd gevoel. Fijn. Ik ging douchen, smeerde wat tijgerbalsem op en ging slapen. Of in ieder geval proberen te slapen. De dag erna ble

ef de pijn aanhouden en op het einde van de dag werd ik er zelfs misselijk van.

Op advies van een fysiotherapeut moest ik pijnstillers slikken, mijn nek zo warm mogelijk houden (tijgerbalsem en sjaal) en rustig aan doen. Op woensdagochtend was de pijn al wat minder maar heel vrolijk was ik nog niet. Toch kon ik nog de energie vinden om mezelf een acupressuur behandeling te geven. Ik begon mijn rechterkuit te voelen: niks aan de hand, alle structuren zaten goed los, toen ik mijn linker kuit ging voelen stond hij muur en muur vast. * Aha moment*

De myofascial meridiaan Superficial Backline

Myofasciale meridianen zijn aan elkaar verbonden fasciale structuren die door het hele lichaam lopen. Het zijn lijnen via welke de spanning over de spieren (myo-) en de botten zich verdeelt. Ze zijn zowel bij mensen als bij paarden aanwezig. De Superficial Backline loopt aan de achterkant van je kuiten en eindigt bij je nek. Heb je hem al?

Op de afbeelding hiernaast kun je zien waar de fascia vast zat en waar ik uiteindelijk de pijn voelde. De theorie achter de myofasciale meridianen is beschreven in het boek van Tom Myers, Anatomy Trains. 

Gelukkig heeft fascia een fantastische eigenschap; bij zachte aanhoudende druk verandert het van een gel naar een vloeibare vorm (thixotropie). Ik ging uitgebreid mijn linker kuit masseren en de fascia los maken. Het zat goed vast, maar op het moment dat ik onder mijn vingers een verkleving voelde wegsmelten kreeg mijn borstkast ineens meer ruimte en kon ik vrijer ademen. Elke keer dat ik een verkleving op mijn kuit kan oplossen wordt mijn nek steeds minder pijnlijk.  

Compensatie op myofasciale meridianen en kreupelheid

Compensatie ontstaat op het moment dat een bepaalde structuur in het lichaam in haar beweging beperkt wordt. Het zou moeten bewegen maar het kan niet. Het lichaam moet wel blijven bewegen en gaat op zoek naar een oplossing; een andere structuur belasten en bewegen om de beweging af te kunnen maken. Volgens de theorie van Tom Myers ontstaan deze compensaties langs de myofasciale meridianen. In mijn geval werd mijn linker kuit in de beweging verhinderd en heeft het zich verdeeld over de Superficial Backline. De combinaties van twee zware workouts achter elkaar heeft ervoor gezorgd dat mijn lichaam niet meer kon compenseren en is er pijn in de nekregio ontstaan. En nee, ik heb tijdens de workout niks gevoeld. Op het einde was ik wel moe, maar verder niks bijzonder.

Als ik een paard was geweest was dit waarschijnlijk een verhaal geworden zoals: ‘Ik snap het niet: gisteren liep hij nog fantastisch in de les, vanochtend is hij stok kreupel’.

Als ruiter / eigenaar, merk je niet altijd dat er iets aan de hand is. Paarden zijn meesters in het verbergen van hun pijn. Of zoals in mijn geval, het paard heeft misschien helemaal niks gevoeld. 

Voorkomen is beter dan genezen

Twee signalen dat je je paard in de gaten moet houden voor compensatie:

·         Hij loopt wel lekker en gaat met sprongen vooruit in de training, maar herhaaldelijk maakt hij hetzelfde foutje in een beweging. Weet je nog dat mijn linkerkant trager was dan mijn rechterkant? Ik ben continu meer gewicht op links aan het zetten. Als ik stil sta, gaat mijn rechterbeen op rust en sta ik met 100% van mijn gewicht op links. Als ik beweeg, zet ik ook meer gewicht op links, waardoor mijn linkerbeen trager beweegt. Herken je dit bij jouw paard? Dan is het raadzaam om hem in de gaten te houden en te laten behandelen.

·         Voel je paard af. Net alsof je je spijkerbroek over je been heen wilt bewegen. Licht en op de oppervlakte. Leg je hand op het paard en beweeg de huid zachtjes (!) in alle richtingen. Voel je dat een bepaalde kant minder makkelijk gaat of dat een bepaalde zone minder beweegt? Dan is de kans groot dat de fascia op die plek verkleefd is en dat compensatie in de onderliggende structuren kan ontstaan. Hier ook is een behandeling aan te raden.

Ik moet nu helaas wegblijven van de sportschool en daar baal ik behoorlijk van… Het ging net zo lekker! Nog een paar dagen rustig aan doen en dan weer oppakken. En een afspraak inplannen…